21 ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

 

21 ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

Ομιλία του Νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη προς τους Έλληνες μετανάστες της Σουηδίας - Νοέμβριος 1979 -
Αγαπητοί φίλοι, περίμενα πρώτα να τελειώσουν οι επίσημες γιορτές που προβλέπει η “Εβδομάδα Νόμπελ” και ύστερα να ‘ρθω σ’ επαφή μαζί σας. Το έκανα γιατί ήθελα να νιώθω ξένιαστος και ξεκούραστος. Ξεκούραστος βέβαια δεν είμαι. Χρειάστηκε να βάλω τα δυνατά μου για να τα βγάλω πέρα με τις απαιτήσεις της δημοσιότητας, τις συνεντεύξεις και τις τηλεοράσεις.

Κάθε Σταγόνα κι ένα Εσύ ..

 

«Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών.. άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ' αυτόν τον νικημένο πάντα ήχο.. σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος, ήχος κανονικός .. κανονικής βροχής.

Όλη η δροσιά του μέλλοντος τραγουδάει.. Έξω βρέχει..

 

- Aν άρχιζε ο Θεός μια μέρα να μετράει όσα έφτιαξε.. άστρα, πουλιά, σπόρους, βροχές, μητέρες, λόφους, θα τέλειωνε ίσως κάποτε.
Εγώ κάθομαι εδώ.. ολομόναχος, μέσα σε τούτο το υγρό υπόγειο, έξω βρέχει,
και μετράω τα σφάλματα που έκανα.. τις μάχες που έδωσα, τις δίψες, τις παραχωρήσεις..

Οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον φίλους..

 

- Η αλεπού έμεινε για αρκετή ώρα να κοιτάζει τον μικρό πρίγκιπα:
«Σε παρακαλώ… εξημέρωσέ με!» είπε.
«Το θέλω πολύ» απάντησε ο μικρός πρίγκιπας «αλλά δεν έχω αρκετό χρόνο.

Η αγάπη δεν είναι ούτε Μικρή.. ούτε Μεγάλη..

 

Η αγάπη δεν είναι ούτε μικρή.. ούτε μεγάλη.. είναι μονάχα αγάπη.
Δεν μπορείς να μετρήσεις ένα συναίσθημα όπως μετράς ένα δρόμο..

Ζωή σου είναι ότι Έδωσες..

 

Τ’ άσπρο χαρτί .. σκληρός καθρέφτης, επιστρέφει μόνο εκείνο που ήσουν.
Τ' άσπρο χαρτί μιλά με τη φωνή σου.. τη δική σου φωνή, όχι εκείνη που σ’ αρέσει..

Θάλασσα πλατιά.. σ’ αγαπώ γιατί μου μοιάζεις..

 

Θάλασσα πλατιά.. σ’ αγαπώ γιατί μου μοιάζεις..
Θάλασσα βαθιά.. μια στιγμή δεν ησυχάζεις, λες κι έχεις καρδιά.. την καρδιά μου τη μικρούλα τη φτωχιά.

Αυτά που μ’ αρέσουν είναι η Μοναξιά μου. .

 

Αυτά που μ’ αρέσουν είναι η μοναξιά μου. .
Δεν σιμώνει κανένας..
Χρόνια τώρα περνάω τις ώρες μου συντροφιά.. με κάτι μεγάλες μισοσβησμένες νωπογραφίες, εικόνες

Κράτησα τη Ζωή μου..

 

Τ᾿ ἀνθισμένο πέλαγο καὶ τὰ βουνὰ στὴ χάση τοῦ φεγγαριοῦ.. ἡ μεγάλη πέτρα κοντὰ στὶς ἀραποσυκιὲς καὶ τ᾿ ἀσφοδίλια, τὸ σταμνὶ ποὺ δὲν ἤθελε νὰ στερέψει στὸ τέλος τῆς μέρας, καὶ τὸ κλειστὸ κρεβάτι κοντὰ στὰ κυπαρίσσια καὶ τὰ μαλλιά σου..