Άφησα να μην Ξέρω..

 

Ἀπὸ τὸν κόσμο τῶν γρίφων.. φεύγω ἥσυχη.
Δὲν ἔχω βλάψει στὴ ζωή μου αἴνιγμα: δὲν ἔλυσα κανένα..
Οὔτε κι αὐτὰ ποὺ θέλαν νὰ πεθάνουν, πλάι στὰ παιδικά μου χρόνια: ἔχω ἕνα βαρελάκι πού ῾χει δυὸ λογιῶν κρασάκι.

Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη... Βρέχει..

 

Βρέχει...
Μία κυρία ἐξέχει στὴ βροχὴ.. μόνη πάνω σ᾿ ἕνα ἀκυβέρνητο μπαλκόνι.
Κι εἶναι ἡ βροχὴ σὰν οἶκτος, κι εἶναι ἡ κυρία αὐτὴ σὰν ράγισμα στὴ γυάλινη βροχή.

Κάθε Σταγόνα κι ένα Εσύ ..

 

«Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών.. άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ' αυτόν τον νικημένο πάντα ήχο.. σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος, ήχος κανονικός .. κανονικής βροχής.