Μεταφορά από κείμενο μετάφρασης...
Συνέντευξη του Benoît Coeuré, Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΚΤ,
Συνέντευξη του Benoît Coeuré, Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΚΤ,
πραγματοποιήθηκε από Marie Charrel της Le Monde και δημοσιεύθηκε στις 27 Ιούλη του 2015
Μπορεί η απειλή του Grexit να αποκλειστεί;
Ελπίζω. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που το ζήτημα της διατήρησης μιας χώρας στη ζώνη του ευρώ είχε σαφώς τεθεί. Αυτό το ερώτημα δεν τέθηκε στην ΕΚΤ, ωστόσο, αλλά με τους ηγέτες της κυβέρνησης, σε ένα άκρως πολιτικό τρόπο. Αυτοί απάντησαν με τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου. Το μήνυμα είναι σαφές: ο καθένας θέλει την Ελλάδα να παραμείνει μέλος της νομισματικής ένωσης. Είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν να επιδεικνύουν πρωτοφανή οικονομική αλληλεγγύη προς την Αθήνα, αλλά όχι με οποιοδήποτε τίμημα. Η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που θα διασφαλίσουν την οικονομική ανάπτυξη και τη σταθερότητα.
Πρέπει να υπάρξει ελάφρυνση του χρέους για το ελληνικό δημόσιο χρέος;
Αυτό δεν είναι πλέον ένα θέμα συζήτησης. Επιπλέον, οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν δείξει προθυμία να συζητήσει αυτό το θέμα. Στην πραγματικότητα, το ερώτημα δεν είναι αν το ελληνικό χρέος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί, αλλά πώς να το κάνουμε έτσι ώστε να ωφελεί πραγματικά την οικονομία της χώρας. Εξ ου και η σημασία του να καταστεί η αναδιάρθρωση αυτή, όποια μορφή και αν πάρει, εξαρτάται από την εφαρμογή των μέτρων που θα συμβάλλουν στην ενίσχυση της οικονομίας και τη διασφάλιση της βιωσιμότητας των ελληνικών δημοσίων οικονομικών.
Θα πετύχει το τρίτο πακέτο διάσωσης, όπου τα δύο πρώτα απέτυχε;
Ένα από τα κλειδιά της επιτυχίας βρίσκεται στην ικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης να κάνει τους πολίτες της να κατανοήσουν ότι τα μέτρα που ζήτησε να μην είναι μια μορφή τιμωρίας. Αυτά τα μέτρα είναι ζωτικής σημασίας τόσο για την ανάπτυξη της οικονομίας και την καλή λειτουργία της διοίκησης. Μεταρρυθμίσεις του προγράμματος δεν αποσκοπούν να επιβάλουν αχαλίνωτη νεοφιλελευθερισμού στην Αθήνα. Αντιθέτως, έχουν ως στόχο να δημιουργήσει ένα σύγχρονο και δικαιότερη φορολογική, κοινωνική και νομικό πλαίσιο, και να οικοδομήσουν ένα αποτελεσματικό κράτος που είναι σε θέση να παρεμβαίνει στην οικονομία για το κοινό καλό, κάτι που το ελληνικό κράτος, συχνά έχει αποτύχει να κάνει στο παρελθόν.
Ο ρόλος της ΕΚΤ στην ελληνική κρίση έχει επικριθεί έντονα. Μερικές της προσάπτει ότι πέθαναν από ασφυξία τράπεζες της χώρας, ενώ άλλοι έχουν τους βοήθησε πάρα πολύ. Ποιος έχει δίκιο;
Είμαστε η κεντρική τράπεζα για τις 19 χώρες της ζώνης του ευρώ, όπως η Ελλάδα.Αυτή είναι η εντολή μας και ποτέ δεν έχουν απομακρυνθεί από αυτό. Από το τέλος του 2014, το ποσό της ρευστότητας που εγχέεται στην ελληνική οικονομία από το Ευρωσύστημα αυξήθηκε από € 40 δισεκατομμύρια σε 130 δις €. Έχουμε φροντίσει ώστε οι ενέργειές μας δεν είναι ποτέ μια αντικατάσταση για τη διαδικασία λήψης πολιτικών αποφάσεων. Ότι οι άνθρωποι στρέφονται προς την κεντρική τράπεζα για τα θέματα που απαιτούν μια πολιτική και όχι τεχνική απάντηση αποκαλύπτει μια σοβαρή αδυναμία στη θεσμική λειτουργία της ζώνης του ευρώ. Αυτή η αδυναμία καύσιμα υπερβολικές προσδοκίες όσον αφορά την ΕΚΤ.
Ποια είναι η φύση αυτής της δυσλειτουργίας;
Αν χρειάζονταν αποδείξεις, η Σύνοδος Κορυφής της 12ης Ιουλίου, νοουμένου ένα παράδειγμα: οι 19 ηγέτες των κυβερνήσεων της ζώνης του ευρώ ήταν κλεισμένοι για 17 ώρες για να συζητήσουν τις λεπτομέρειες των μέτρων που αναμένεται από μια χώρα που αποτελεί λιγότερο από το 2% του ΑΕΠ της περιοχής. Ο μηχανισμός λήψης αποφάσεων στην καρδιά της νομισματικής ένωσης δεν λειτουργεί καλά. Βασίζεται σε διακυβερνητική αρχή, η οποία δεν είναι πλέον κατάλληλη. Κάθε ένας από τους ηγέτες της κοινής γνώμης θεωρεί ότι στην δική του χώρα, και μόνο του τη δική του χώρα.Ως αποτέλεσμα, οι συμβιβασμοί που επιτεύχθηκαν είναι απίθανο να είναι το καλύτερο αποτέλεσμα για τη ζώνη του ευρώ ως σύνολο, αλλά, αντίθετα, αντιπροσωπεύουν το μέγιστο κοινό παρονομαστή μεταξύ των χωρών μελών.Περαιτέρω, είναι το αποτέλεσμα της ατέρμονης διαπραγματεύσεις που θα αυξήσει την αβεβαιότητα. Οι πέντε μήνες διαπραγματεύσεων για την Ελλάδα έχουν έρθει σε μια σημαντική οικονομική και οικονομικό κόστος. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη να εγκαταλείψουμε αυτή τη διακυβερνητική διαδικασία υπέρ μιας διαδικασίας από κοινού λήψη αποφάσεων με βάση τις ψήφους και δημοκρατική νομιμότητα.
Έτσι, με λίγα λόγια, σας καλούν για μια μορφή οικονομικής διακυβέρνησης στην καρδιά της ζώνης του ευρώ, γεγονός που συνεπάγεται περαιτέρω εκχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας. Να χώρες θέλουν πραγματικά αυτό;
Ένα πράγμα είναι σίγουρο: εάν αυτό το ζήτημα δεν αντιμετωπιστεί, αρχής γενομένης από σήμερα, η νομισματική ένωση θα αντιμετωπίσει το ίδιο είδος της κρίσης ξανά και ξανά. Η ελληνική κρίση έχει αφήσει το τζίνι από το μπουκάλι που αφορούν τις χώρες εκτός της ζώνης ευρώ, και δεν θα είναι εύκολο να το βάλει πίσω πάλι. Πώς να προχωρήσετε; Με την κατανόηση ότι η αντικατάσταση του διακυβερνητική διαδικασία με κοινή λήψη αποφάσεων δεν θα μειώσει την κυριαρχία των χωρών μελών. Αντίθετα, θα παρέχει περισσότερο χώρο για την πολιτική διάσταση, διασφαλίζοντας την κοινή ευθύνη που θα ενισχύσει την αμοιβαία εμπιστοσύνη.Σήμερα οι λειτουργίες της ΕΚΤ στην ακόλουθη αρχή: το Διοικητικό Συμβούλιο έχει μια συζήτηση, να ψηφίζει στη συνέχεια, αν είναι απαραίτητο, πριν προχωρήσουμε σε κάτι άλλο. Και αυτό λειτουργεί! Πάρτε ως παράδειγμα την εφαρμογή του ευρωπαϊκού δημοσιονομικού πλαισίου, το οποίο έχει καταστεί περίπλοκο και αδιαφανές. Αν υπήρχε ευρωπαϊκό δημοσιονομικό μέσα που συζητήθηκαν μέσα σε ένα "Υπουργείο Οικονομικών" για τη ζώνη του ευρώ, κάτω από το άγρυπνο μάτι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πολιτική συζήτηση θα ανακτήσει την επιρροή της. Αυτό θα δώσει κάποιο νόημα και πάλι στα μάτια των Ευρωπαίων.
Τι γνώμη έχετε για τις προτάσεις Φρανσουά Ολάντ στην Journal du Dimanche, της 19ης Ιουλίου σχετικά με τη δημιουργία ενός σφιχτά δεμένη "avant-garde" στην κεφαλή της ζώνης του ευρώ;
Αυτές οι προτάσεις προχωρούν προς την ενίσχυση της διακυβέρνησης της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης και είναι σύμφωνη με την «Έκθεση Πέντε Προέδρων" που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο, τα οποία ο Mario Draghi συνυπέγραψαν. Η ΕΚΤ χρειάζεται ένα ισχυρό πολιτικό ομόλογό του. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρχει πάντα ο πειρασμός να κρατήσει μας υπεύθυνες για τις πολιτικές αποφάσεις. Αυτό ήταν εμφανές κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης.
Ποιος είναι ο κίνδυνος η ζώνη του ευρώ σε λειτουργία αν δεν πάει προς αυτή την κατεύθυνση;
Θα ήταν το ίδιο να καταδικάσουν την χαμηλή ανάπτυξη. Οι 19 χώρες-μέλη έχουν σημαντικούς πόρους από την άποψη της δραστηριότητας, την καινοτομία και το ανθρώπινο κεφάλαιο. Η συγκέντρωση αυτών των πόρων, για παράδειγμα, με την ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς και με την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων και μιας κοινής αγοράς για το κεφάλαιο, θα παρέχει μια ζωτικής σημασίας ώθηση για την ανάπτυξη στη ζώνη του ευρώ. Αλλά παραιτούμαι από τη διαδικασία ενοποίησης θα δημιουργήσει ένα μόνιμο κλίμα αβεβαιότητας σχετικά με την ακεραιότητα της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης, η οποία θα μπορούσε να είναι μόνο επιζήμια για τις επενδύσεις και την απασχόληση.
Πώς μπορεί να αναζωογονηθεί το ευρωπαϊκό σχέδιο;
Αρχικός σκοπός του, η οποία ήταν η διασφάλιση της ειρήνης, παρέχουν μια σταθερή βάση για τη δημοκρατία και την προώθηση της ευημερίας, έχει χάσει την ουσία της σε μια λογική που είναι κυρίως οικονομική και χρηματοπιστωτική. Η κορυφαία προτεραιότητα παραμένει ανάπτυξη και την απασχόληση. Χωρίς αυτό, οι Ευρωπαίοι θα έχουν δυσκολία στην κατανόηση και την αποδοχή οποιασδήποτε βήματα προς περαιτέρω ενοποίηση. Οι ενέργειες της ΕΚΤ και ο Γιούνκερ σχεδιάζουν οι δύο πηγαίνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να κοιτάξουμε προς το μέλλον και να προβληματιστούν σχετικά με το έργο που επιθυμεί να προσφέρουμε στους ανθρώπους της. Θα πρέπει να τους υπενθυμίσω κοινούς στόχους και τις αξίες μας, ό, τι Pascal Lamy αποκαλεί «ευρωπαϊκή αφήγηση». Τις τελευταίες εβδομάδες πολλοί Ευρωπαίοι έχουν αναρωτιούνται: γιατί πληρώνουν για τους Έλληνες; Μόνο ένα ισχυρό πολιτικό σχέδιο, υπενθυμίζοντας γιατί η αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών μελών είναι απαραίτητη, επιβεβαιώνοντας την αρχή της ευθύνης για τις χώρες που μοιράζονται ένα ενιαίο νόμισμα, μπορεί να τους προσφέρει μια απάντηση.
Τι λάθη έγιναν στην κατασκευή του ευρώ;
Από την εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος, οι διαφορές στην ανταγωνιστικότητα και τις οικονομικές επιδόσεις έχουν μεγαλώσει. Οι διαφορές αυτές είναι εν μέρει υπεύθυνη για την κρίση. Και δεν έχουμε αντιδράσει επαρκώς. Είναι μια έλλειψη συλλογικής επαγρύπνηση, αλλά και της αλληλεγγύης, καθώς τα προειδοποιητικά έναν γείτονα ότι οι εσωτερικές ανισορροπίες τους κινδύνους αυτούς δεν κάνει καλό, αυτό είναι ό, τι είναι η αλληλεγγύη. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι κυβερνήσεις μπορούν να εμπνευστούν από τις μεταρρυθμίσεις που έχουν αποδειχθεί επιτυχείς σε άλλες χώρες: γιατί να μην επωφεληθούν από μια τέτοια συλλογική πλούτο;
Έχουν τα κράτη μέλη, ιδίως η Γαλλία, προχωρήσει αρκετά όσον αφορά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις;
Οι προσπάθειες που έχουν αναληφθεί κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά είναι καθόλου εύκολο. Οι χώρες της ζώνης του ευρώ αντιμετωπίζουν μια διπλή πρόκληση: προετοιμασία για το μέλλον, επενδύοντας κυρίως στην ψηφιακή οικονομία, μεγάλα στοιχεία και την περιβαλλοντική μετάβαση, ενώ τη διαχείριση του βάρους του παρελθόντος, δηλαδή, δημόσια και ιδιωτικά χρέη. Τα περιθώρια ελιγμών τους περιορίζεται κατά συνέπεια, και οι παράγοντες που στηρίζουν την ανάπτυξη στη ζώνη του ευρώ σήμερα, οι ευνοϊκές συνθήκες χρηματοδότησης, φθηνή ενέργεια και η αδυναμία του ευρώ, είναι από τη φύση τους προσωρινές. Για να διασφαλιστεί το μέλλον, τα μέτρα που είναι πιθανό να αυξήσει τη συμμετοχή της παραγωγικότητας και της αγοράς εργασίας πρέπει να τονισθεί από τώρα και στο εξής.
Η ΕΚΤ ξεκίνησε το πρόγραμμά της για την αγορά δημόσιου και του ιδιωτικού χρέους (ποσοτική χαλάρωση) το Μάρτιο. Είναι εργασίας;
Οι πρώτοι μήνες ήταν ενθαρρυντικά: σε αντίθεση με όσα έλεγαν, δεν είχαμε καμία δυσκολία να βρουν να αγοράσουν περιουσιακά στοιχεία, οι δείκτες των προσδοκιών για τον πληθωρισμό δείχνουν σημάδια ανάκαμψης, οι χορηγήσεις προς μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις είναι trending προς τα επάνω ορισμένους, η τροχιά ανάκαμψης υπάρχει να δει και αναμένουμε ο πληθωρισμός να κινηθεί προς τα πίσω προς 2%. Αλλά είμαστε μόνο στην αρχή αυτών των αγορών περιουσιακών στοιχείων, τα οποία σκοπεύουμε να διατηρηθεί μέχρι το Σεπτέμβριο του 2016 και σε κάθε περίπτωση μέχρι να δούμε μια διαρκή προσαρμογή στην πορεία του πληθωρισμού, σύμφωνα με το στόχο μας. Θα ήταν πολύ πρόωρο να αρχίσουμε να μιλάμε για το τέλος του προγράμματος.
πηγή
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα
Γενική Διεύθυνση Επικοινωνίας Sonnemannstrasse 20, 60314 Frankfurt am Main, Γερμανία
Τηλ .: +49 69 1344 7455, E-mail: media@ecb.europa.eu
Ιστοσελίδα: www.ecb.europa.eu
