Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας.. Μες απ’ την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας, Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές.
Ο χειμώνας μας ζέστανε, σκεπάζοντας, τη γη με το χιόνι της λησμονιάς, θρέφοντας, Λίγη ζωή μ’ από ξερούς βολβούς.
Ποιες ρίζες απλώνονται γρυπές.. ποιοι κλώνοι δυναμώνουν, μέσα στα πέτρινα τούτα σαρίδια;
Γιε του Ανθρώπου..
Να πεις, ή να μαντέψεις, δεν μπορείς, γιατί γνωρίζεις μόνο, μια στοίβα σπασμένες εικόνες, όπου χτυπάει ο ήλιος, και δε σου δίνει σκέπη το πεθαμένο δέντρο..
Κι ο γρύλος ανακούφιση..
Κι η πέτρα ήχο νερού..
Κείνο το λείψανο που φύτεψες στον κήπο σου τον άλλο χρόνο, άρχισε να βλασταίνει;
Πες μου, θα ανθίσει φέτο;
- Thomas Stearns Eliot Έρημη Χώρα ( Μετάφραση Γιώργος Σεφέρης 1936) -
Ποιος είναι ο τρίτος που περπατεί πάντα στο πλάι σου; Όταν μετρώ, είμαι μονάχα εγώ και εσύ .. και συ μαζί μου..
( Canvas Sisters in Zion )
