- Παγωνιά.. φυσάει στους έρημους δρόμους της πολιτείας..
Ο άνεμος στροβιλίζει τη σκόνη παρασέρνει τ’ αποτσίγαρα τα σύννεφα τα χαρτιά, λίγοι μοναχικοί διαβάτες περνάνε βιαστικοί στους δρόμους..
Φυσάει..
Φυσάει στις καμινάδες στις στέγες κάτω απ’ τις γέφυρες..
Φυσάει μες απ’ τ’ αχαμνά σκέλια των κατάδικων, που σουλατσάρουν στα προαύλια των φυλακών
Φυσάει στις ματωμένες κοιλιές των γυναικών που γεννάνε, έξω απ’ τις κλειστές πόρτες των νοσοκομείων..
Φυσάει στις παράγκες στα παραπήγματα στα καπηλειά..
Φυσάει κάτω απ’ τα παλιά ανάχτορα..
Μνημόσυνο για τους πεσόντες. Εξέδρες.. τα ψηλά καπέλα των υπουργών, μονύελα
γάντια, ακριβές γούνες, οι φαντάροι στη γραμμή παρουσιάζουν όπλα πίσω απ’ τις ξιφολόγχες που γυαλίζουν, στριμώχνεται ο λαός..
Φάτσες τετράγωνες ρυτιδωμένες.. φάτσες μελανιασμένες απ’ το κρύο.. μελανιασμένες απ’ τις καπνιές.. χοντρά δυνατά σαγώνια σαπισμένα δόντια, μάτια κάτω απ’ τα τσαλακωμένα κασκέτα κόκκινα και βλοσυρά..
Ανάπαυσον ο Θεός τους δούλους σου, αλληλούια..
Φυσάει..
Ένας γέρος μισοκοιμάται, ένας σοβατζής με τη φόρμα του χιονισμένη απ’ ασβέστη
δεν υπάρχει διέξοδος.. οι Σλάβοι μας απειλούν.. ο πόλεμος, ησυχία ησυχία μιλάει ο κύριος υπουργός.. ο πόλεμος.. αλληλούια..
Φυσάει μες απ’ τα δεκανίκια των σακάτηδων που χτυπάνε τις πόρτες των πολιτειών..
Φυσάει μες στις κιθάρες των τυφλών που παίζουν στις γωνιές
των δρόμων..
Φυσάει ανάμεσα στα κόκκαλα των νεκρών..
Μια γυναίκα σφίγγει τρομαγμένη το παιδί της, εκείνο πονάει και μπήγει τις φωνές..
- Αφιέρωμα Τάσος Λειβαδίτης Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου 1953 ( Απόσπασμα) -
