Άφησα να μην Ξέρω..

 

Ἀπὸ τὸν κόσμο τῶν γρίφων.. φεύγω ἥσυχη.
Δὲν ἔχω βλάψει στὴ ζωή μου αἴνιγμα: δὲν ἔλυσα κανένα..
Οὔτε κι αὐτὰ ποὺ θέλαν νὰ πεθάνουν, πλάι στὰ παιδικά μου χρόνια: ἔχω ἕνα βαρελάκι πού ῾χει δυὸ λογιῶν κρασάκι.

Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου..

 

- Παγωνιά.. φυσάει στους έρημους δρόμους της πολιτείας..
Ο άνεμος στροβιλίζει τη σκόνη παρασέρνει τ’ αποτσίγαρα τα σύννεφα τα χαρτιά, λίγοι μοναχικοί διαβάτες περνάνε βιαστικοί στους δρόμους..

Αποκαθήλωση..

 

ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ

Κάπου ξεκαρφώνουν απ’ το πρωί.
Απ’ τ’ ανοιγμένα μνήματα βγαίνουνε κρίνα κι ο ήλιος μέσ’ στη συννεφιά
σα Λάζαρος με σάβανο.

Επιτάφιος ..

 

Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδούλα τῆς καρδιᾶς μου,
πουλάκι τῆς φτωχιᾶς αὐλῆς, ἀνθὲ τῆς ἐρημιᾶς μου, πῶς κλείσαν τὰ ματάκια σου καὶ δὲ θωρεῖς ποὺ κλαίω καὶ δὲ σαλεύεις, δὲ γρικᾷς τὰ ποὺ πικρὰ σοῦ λέω;

Το Τροπάριο της Κασσιανής

 

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου

Η Ανάσταση του Λαζάρου

Ποῦ ἤμουνα τὶς τέσσερεις ἡμέρες.. ἀνάμεσα στὴ μιὰ ζωή μου καὶ στὴν ἄλλη;
Τίποτα δὲ θυμοῦμαι..
Ἕνα κενό.
Τώρα πάλι ἀντικρύζω τὸν ἥλιο, ἀνασαίνω τὸν ἀέρα τῆς ἄνοιξης χαϊδεύω μιὰ πέτρα, μυρίζομαι ἕνα κρινάκι, ἀγκαλιάζω τ’ ἀρνὶ ποὺ βόσκει στὸ γύρο τοῦ δρόμου.