ΕΚΤ......Δημοσίευση : (Η νέα ελληνική κυβέρνηση θέλει να αλλάξει το περιεχόμενο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες είναι απολύτως νόμιμες, διότι αυτό είναι που εκλέχτηκε για να κάνουν. Αλλά αυτό δημιουργεί μια μεταβατική περίοδο, ενώ η σύμβαση μεταξύ της χώρας και της υπόλοιπης Ευρώπης επαναπροσδιορίζεται. Ότι η μετάβαση αυτή δημιουργεί αβεβαιότητα, και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η χώρα δεν είναι πλέον σε θέση να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση από τις αγορές.)

Μεταφορά από κείμενο μετάφρασης....

Συνέντευξη με τον Benoît Coeuré, Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΚΤ, 

πραγματοποιήθηκε από Sandra Moatti τον Απρίλιο του 2015 και δημοσιεύθηκε στο τεύχος # 66 του Υπουργείου Οικονομίας politique (τριμηνιαία δημοσίευση των Εναλλακτικών και Οικονομικών)

Αποσπάσματα της συνέντευξης δημοσιεύθηκαν στο Μάιο του 2015 ζήτημα των εναλλακτικών λύσεων και Οικονομικών.

                                                                                                                              19 Μαΐου 2015

Η ΕΚΤ έχει βρεθεί πολύ εκτεθειμένη πολιτικά σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές κατά τη διάρκεια της κρίσης. Πρόσφατα, στην περίπτωση της Ελλάδα, οι αποφάσεις της να αποδεχτεί πλέον την Ελληνική γλώσσα ως ενέχυρο τίτλους και στη συνέχεια να περιοριστεί ο όγκος των τίτλων του Δημοσίου που κατέχουν οι τράπεζες έχουν εκληφθεί ως μια προσπάθεια να ασκήσει πίεση στην ελληνική κυβέρνηση.Είναι θεμιτό για μια δήθεν απολιτική ίδρυμα για να κρατήσει την τύχη των δημοκρατικά εκλεγμένων εξουσιών στα χέρια του;

Η ΕΚΤ δεν είναι πολιτικό όργανο. Ο κώδικας δεοντολογίας μας πρέπει να είναι ότι θα πρέπει να αποφεύγουν τη λήψη πολιτικών αποφάσεων και θα τους παραπέμψει στους πολιτικούς.

Η καλύτερη λύση μακροπρόθεσμα θα ήταν η ενίσχυση του συντονισμού των δημοσιονομικών πολιτικών και ίσως να κινηθούν προς μια μορφή δημοκρατικά νομιμοποιημένα δημοσιονομικής ένωσης, η οποία θα καταστήσει δυνατή την παροχή της νομισματικής πολιτικής με πλήρη προστασία από τον κίνδυνο ενός κράτους μέλους που αθετεί. Αλλά αυτό δεν είναι το πού βρισκόμαστε σήμερα.

Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και να σέβεται τα όρια μεταξύ του τι είναι τεχνικά και ποια είναι η πολιτική με αναφορά σε ένα πολιτικό πλαίσιο, σε αυτή την περίπτωση, οι αποφάσεις του Eurogroup (της ομάδας των υπουργών Οικονομικών της ζώνης του ευρώ).

Η νέα ελληνική κυβέρνηση θέλει να αλλάξει το περιεχόμενο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες είναι απολύτως νόμιμες, διότι αυτό είναι που εκλέχτηκε για να κάνουν. Αλλά αυτό δημιουργεί μια μεταβατική περίοδο, ενώ η σύμβαση μεταξύ της χώρας και της υπόλοιπης Ευρώπης επαναπροσδιορίζεται. Ότι η μετάβαση αυτή δημιουργεί αβεβαιότητα, και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η χώρα δεν είναι πλέον σε θέση να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση από τις αγορές.

Στις 20 Φεβρουαρίου, η Ευρωομάδα συμφώνησε σε ένα πλαίσιο συζήτησης, και εναπόκειται στο όργανο αυτό να αποφασίσει εάν θα απελευθερώσει μέρος των κεφαλαίων από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα βοήθειας και σκεφτείτε για μια πιθανή περαιτέρω πρόγραμμα. Έχουμε ήδη εργάζονται σε αυτό το ακριβές πλαίσιο. Δεν εναπόκειται στην ΕΚΤ ή η Τράπεζα της Ελλάδα να χρηματοδοτήσει την ελληνική κυβέρνηση και θα βεβαιωθείτε ότι αυτό δεν θα συμβεί. Όχι μόνο γιατί θα ήταν παράνομο - η Συνθήκη απαγορεύει ρητά μια κεντρική τράπεζα να χρηματοδοτεί μια κυβέρνηση - αλλά και επειδή το αντίθετο απόφαση, δηλαδή για τη χρηματοδότηση μιας κυβέρνησης, ενώ γίνεται επιτευχθεί πολιτική συμφωνία, θα ισοδυναμούσε με καταστρατήγηση της απόφασης του Eurogroup. Ο τελευταίος, που αντιπροσωπεύει τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, αποφάσισε να μην χορηγήσει δάνειο γεφυρώματος στην ελληνική κυβέρνηση: τι ακριβώς τότε θα το ΕΚΤ, η οποία δεν κατέχει κανένα πολιτικό αξίωμα, πρέπει να το πράξουν; Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι θα είναι πάντα μεταξύ σφύρας και άκμονος: Αποφάσεις μας, όποια κι αν είναι, μπορεί πάντα να ερμηνεύεται πολιτικά από μία ή την άλλη πλευρά.

Ωστόσο, το Ευρωσύστημα να ανταποκριθούν πλήρως στο ρόλο που έχει ως κεντρική τράπεζα, η οποία είναι η χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας. Εβδομάδα με την εβδομάδα η ρευστότητα παρέχεται στις ελληνικές τράπεζες έχει αυξηθεί. Ένα μόνο στοιχείο: τον περασμένο Δεκέμβριο τα δάνεια που χορηγήθηκαν από το Ευρωσύστημα προς τα ελληνικές τράπεζες ανήλθαν στα € 45 δισεκατομμύρια. Τώρα, στα μέσα Απριλίου, είναι σε € 110 δισεκατομμύρια, και πάνω από το διπλάσιο. Έτσι, κάνουμε τη δουλειά μας ως κεντρική τράπεζα για την Ελλάδα, αλλά δεν είναι ο ρόλος μας να συμμετάσχουν σε μια πολιτική συζήτηση σχετικά με τη χρηματοδότηση της ελληνικής κυβέρνησης. Η συζήτηση διεξάγεται στις Βρυξέλλες, όχι στην Φρανκφούρτη.

Θα λέγατε ότι QE βοηθά ανοσοποίηση στη ζώνη του ευρώ από τον κίνδυνο μιας εξόδου από ένα κράτος μέλος, ακόμη και αν αυτό δεν είναι ο στόχος της;
Δεν θα το θέσω έτσι. Είναι βέβαιο ότι η μείωση του κινδύνου μετάδοσης στη ζώνη του ευρώ, αλλά το πλαίσιο αυτή τη στιγμή είναι πολύ διαφορετική από το 2012. Το πρόβλημα για χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία, δεν είναι η έξοδος από τη ζώνη του ευρώ, μακριά από αυτό. Κύριο μέλημά τους τώρα είναι πώς να επωφεληθούμε από την επιστροφή της ανάπτυξης, προκειμένου να επιταχύνει τη μείωση της ανεργίας και την επιστροφή στην κανονική όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Φεύγω από την Ελλάδα, η οποία είναι μια πολύ ειδική περίπτωση, υπό το φως των συζητήσεων που διεξάγονται αυτή τη στιγμή.

Ήταν Ελλάδα που είχα στο μυαλό μου ... Δεν είναι QE κάνει το ανοσοποιητικό της ζώνης του ευρώ με τον κίνδυνο μιας εξόδου από την Ελλάδα;
Η έξοδος της Ελλάδα δεν είναι ένα σενάριο που εργαζόμαστε. Όλες οι προσπάθειες που καταβάλλονται αυτή τη στιγμή με σκοπό την ενημέρωση των σχέσεων με την Ελλάδα, υπό το φως των νέων προτεραιοτήτων της κυβέρνησής της, μέσα σε ένα πλαίσιο το οποίο παραμένει ότι από την ζώνη του ευρώ και το οποίο συνεπάγεται δικαιώματα, καθώς και την υποχρέωση να σεβαστούν το κοινό κανόνες. Γι 'αυτό και δεν βάζουν το ζήτημα με αυτούς τους όρους.

Όσον αφορά το ζήτημα του καταμερισμού του κινδύνου, γιατί η ΕΚΤ, μέσω ρυθμίσεων όπως η παροχή ρευστότητας έκτακτης ανάγκης από την ελληνική κεντρική τράπεζα ή το πρόγραμμα αγοράς δημόσιο αγαθό, περνούν τον κίνδυνο επί των εθνικών κεντρικών τραπεζών; Δεν είναι αυτό μια ένδειξη του κατακερματισμού της ζώνης του ευρώ;
Δεν νομίζω ότι είναι καθόλου την υπόθεση. Πρώτα απ 'όλα, δεν υπάρχει τίποτα νέο εδώ: έχουν ήδη υπάρξει συναλλαγές στις οποίες ο κίνδυνος δεν συμμερίζεται απολύτως. Για παράδειγμα, όταν αποφασίσαμε το 2011 να διευρύνει το φάσμα των ασφαλειών, επιτρέποντας εταιρικό χρέος (πρόσθετες δανειακές απαιτήσεις, όπως τους αποκαλούν) για να χρησιμεύσει ως εγγύηση, ο κίνδυνος δεν συμμερίζονται.

Επιπλέον, όλες οι παράμετροι - το χρονοδιάγραμμα, ο όγκος, η στρατηγική παρέμβασης, οι λήξεις - αποφασίζονται στη Φρανκφούρτη από το Διοικητικό Συμβούλιο.

Έχουμε επιλέξει για ποσοτική χαλάρωση λόγω των ειδικών χαρακτηριστικών της ζώνης του ευρώ. Τέτοια ζητήματα δεν ανακύπτουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά πρέπει να θέσουμε αυτά τα ερωτήματα, διότι οι ευρωπαϊκές συνθήκες δηλώνουν σαφώς ότι πρέπει να υπάρξει διαχωρισμός μεταξύ των δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών, και ότι η νομισματική πολιτική δεν πρέπει να πληροί τους δημοσιονομικούς στόχους. Οι Συνθήκες ορίζουν επίσης ότι υπάρχουν 19 χωριστές φορολογικές πολιτικές και ότι δεν υπάρχει δημοσιονομική ένωση, δεν υπάρχουν τα ευρωομόλογα, δεν υπάρχει κοινό χρέος. Λειτουργούμε μέσα σε αυτό το σύστημα, το οποίο όλοι αποφασιστεί το 1992.

Η συζήτηση για τα ευρωομόλογα ή για δημοσιονομική ένωση είναι σημαντική, και δικαίως έτσι: είναι πολύ σημαντικό να αποφασιστεί κατά 25 διοικητές ένας την Πέμπτη το πρωί στην Φρανκφούρτη! Πρόκειται για ένα θεμελιώδες θέμα, μια βαθύτατα πολιτική, και αυτό που πρέπει να συζητηθεί σε κάθε κράτος μέλος. Σε περίπτωση που η απόφαση πρέπει να ληφθεί μια μέρα να καταστήσουν αμοιβαίο προϋπολογισμούς ή του χρέους, ένα τέτοιο βήμα θα απαιτήσει συνταγματικές μεταρρυθμίσεις σε πολλές χώρες. Εμείς δεν μπορεί να λάβει αποφάσεις για μεγάλης κλίμακας αναδοχή των δημοσιονομικών κινδύνων έως ότου υπάρξει μια πολιτική συζήτηση για το θέμα. Δεν νομίζω ότι ο πολιτικός διάλογος θα ωφεληθεί εάν οι αποφάσεις αυτές ελήφθησαν από μη εκλεγμένους δημόσιους υπαλλήλους.

Και όμως υπάρχει κάτι πολύ ασαφής για το θέμα αυτό. Από τη μία πλευρά, OMTs εργαστούν για την υπόσχεση της κατανομής του κινδύνου, η οποία θα απορρίψει στο πλαίσιο της ποσοτικής χαλάρωσης ...

Τα δύο προγράμματα έχουν διαφορετικούς στόχους και είναι μια απάντηση σε διαφορετικά πλαίσια. Από την ίδια του σχεδιασμού τους, OMTs ξεκίνησε όταν υπάρχει κίνδυνος μια χώρα εκτός της ζώνης ευρώ υπό πίεση από τις αγορές. Έτσι είναι η έκφραση της ανάγκης για αλληλεγγύη ή τουλάχιστον για τη συνοχή της νομισματικής ένωσης. Παρεμπιπτόντως, οι χώρες οι οποίες τίθενται υπό πίεση από τις χρηματοπιστωτικές αγορές να έχουν πρόσβαση μόνο OMTs αν έχουν ένα πρόγραμμα προσαρμογής της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του ΔΝΤ.

QE είναι διαφορετική. Είναι ένα πρόγραμμα το οποίο αποσκοπεί στη ζώνη του ευρώ ως σύνολο, δεν είναι σε καμία περίπτωση στοχευμένο. Πρόθεσή της δεν είναι να επιβεβαιώσει τη συνοχή της ζώνης του ευρώ? Έχει καθαρά νομισματική πρόθεση, δηλαδή να στηρίζει τη δραστηριότητα και, σε τελική ανάλυση, ο πληθωρισμός. Δεν υπάρχουν φυγόκεντρες δυνάμεις εντός της ζώνης του ευρώ προς το παρόν. QE δεν ανταποκρίνεται στα ίδια προβλήματα. Παρεμπιπτόντως, QE δεν προβλέπει αναδοχή του 20% του κινδύνου, μεταξύ των ευρωπαϊκών αγορών ομολόγων ίδρυμα και τις αγορές κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ.

Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα Γενική Διεύθυνση Επικοινωνίας
Sonnemannstrasse 20, 60314 Frankfurt am Main, Γερμανία
Τηλ .: +49 69 1344 7455, e-mail: media@ecb.europa.eu , ιστοσελίδα: www.ecb.europa.eu