Δελτίο Τύπου - H oμιλία του Προέδρου του ΣΕΒ κ. Θεόδωρου Φέσσα στην Ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ Τρίτη 21 Ιουνίου 2016
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε Πρόεδρε της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,
Κυρίες & Κύριοι, Ευχαριστούμε θερμά που είστε μαζί μας απόψε.
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον Πρόεδρο Jean Claude Juncker, έναν μεγάλο Ευρωπαίο ηγέτη και φίλο της Ελλάδας, για την τιμή που μας κάνει σήμερα.
2. ΑΛΜΑ ΣΤΟ 2018
Η κεντρική θέση της αποψινής ομιλίας μου, είναι: «ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΩΣΤΑ, ΤΩΡΑ». Δηλαδή, όσοι έχουν την ευθύνη για το μέλλον της χώρας μας σε Ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, πρέπει να κάνουν τα σωστά πράγματα και να τα κάνουν τώρα.
Θέλουμε να κάνουν όλοι σωστά τη δουλειά τους. Όπως και εμείς οφείλουμε να κάνουμε σωστά τη δική μας. Και οι περισσότεροι την κάνουμε. Εμείς και οι εργαζόμενοι μας, κρατάμε τις επιχειρήσεις μας όρθιες, πληρώνουμε με συνέπεια τις υποχρεώσεις μας και τροφοδοτούμε την οικονομία.
Πού κατά την άποψή μας μπαίνει ο πήχης; Τι περιμένουμε να ακούσουμε ως γεγονότα από τον Πρωθυπουργό της χώρας στη Γενική μας Συνέλευση το 2018;
Κάνοντας μία αισιόδοξη προβολή στο μέλλον, περιμένουμε να ακούσουμε ότι το 2017:
Η ελληνική οικονομία έτρεξε με ρυθμό ανάπτυξης 3,5%.
Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, εισφοροδιαφυγής και λαθρεμπορίου, της φοροκλοπής δηλαδή, απέδωσε 4 δις ευρώ επιπλέον έσοδα το 2017 και μας επιτρέπει αντίστοιχη μείωση φόρων και εισφορών.
Οι συνολικές επενδύσεις ξεπέρασαν τα € 25 δις.
Η Ελλάδα δανείζεται πλέον στις αγορές με επιτόκιο δεκαετούς κάτω του 3%.
Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (NPLs) έχουν μειωθεί κατά 30%.
Η ανεργία έπεσε κάτω από το 20%.
Ελλάδα και εταίροι συμφωνήσαμε στη μείωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2018.
Αυτά και άλλα πολλά επιβάλλεται να μας πει ο Πρωθυπουργός της χώρας μετά από δύο χρόνια. Είναι φιλοδοξία και απαίτηση όλων μας. Έτσι, το τραυματικό 2015 της παρ’ ολίγον καταστροφής, σε δύο χρόνια από σήμερα, θα μοιάζει σαν ένας μακρινός εφιάλτης. Διεθνείς εταίροι μας, ελληνικό πολιτικό σύστημα, εργοδότες, εργαζόμενοι και κοινωνία θα έχουμε κτίσει μια νέα σχέση εμπιστοσύνης και συνεργασίας.
Φίλες και φίλοι,
Η δουλειά της οριστικής εξόδου από την κρίση πρέπει να γίνει σωστά και συστηματικά. Με τους κατάλληλους ανθρώπους που θα αναλάβουν την ιδιοκτησία και την ευθύνη της υλοποίησης. Και να γίνει άμεσα. Και τότε όλοι θα είμαστε περήφανοι. Σε αυτό θέλω να συμβάλω σήμερα, με συγκεκριμένες σκέψεις, για το πώς θα το πετύχουμε. Ας ξεκινήσουμε από μια σύντομη αναφορά στις σημαντικότερες διεθνείς προκλήσεις και τη σημερινή κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας.
3. ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ
Εδώ και μια δεκαετία περίπου, η αστάθεια είναι η νέα παγκόσμια πραγματικότητα. Οι ανισότητες μεγαλώνουν, ακραίες φωνές αποκτούν πολιτική έκφραση και αναπτύσσεται μια νέα αντι-συστημική κουλτούρα, που εκφράζει τους χαμένους της παγκοσμιοποίησης.
Η μεταναστευτική κρίση τραυματίζει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, την Ευρώπη των ανοιχτών συνόρων. Μεθαύριο στη Μεγάλη Βρετανία, η λαϊκή ψήφος μπορεί να προκαλέσει τεράστια αναταραχή και ριζικές αλλαγές στο μέλλον της Ευρώπης. Όλοι μας συγκλονιστήκαμε από την αποτρόπαια δολοφονία της Τζο Κοξ, που έγινε σε μία χώρα που δεν χαρακτηρίζεται από έντονα πολιτικά πάθη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει αδύναμη και μπλοκαρισμένη από εθνικές ατζέντες. Δυσκολεύεται να λάβει γρήγορες και αποτελεσματικές αποφάσεις.
Ταυτόχρονα όμως, ανοίγονται μπροστά μας λεωφόροι γεμάτες ευκαιρίες για ανάπτυξη και δουλειές. Η τεχνολογία μετασχηματίζει συνέχεια και με ταχύτατους ρυθμούς επιχειρήσεις, οικονομίες, ανθρώπινες συμπεριφορές και κοινωνίες. Η 4η βιομηχανική επανάσταση, η κυκλική οικονομία, η πραγματική ένωση της Ευρώπης, μπορούν να κινητοποιήσουν τις οικονομίες όλων των κρατών-μελών, όχι μόνο των ισχυροτέρων.
Απέναντι σε αυτές τις προκλήσεις, που αφορούν όλους μας, η μόνη βιώσιμη επιλογή είναι η συνεργασία. Ο παραδοσιακός διαχωρισμός Αριστεράς-Δεξιάς είναι ξεπερασμένος.
Το πραγματικό δίλημμα είναι ένα: Θέλουμε την ανοιχτή κοινωνία του ανταγωνισμού, της συμμετοχής, των ευκαιριών, της κινητικότητας, ή θέλουμε τα κλειστά συστήματα των διακρίσεων, της αναξιοκρατίας, της στασιμότητας, της εσωστρέφειας;
Η ιστορία, η γνώση, η τεχνολογία έχουν δώσει, ήδη, τις απαντήσεις. Το μέλλον ανήκει στις ανοιχτές κοινωνίες και στις ανοιχτές οικονομίες.
4. ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ
Η οικονομία μας ασθμαίνει. Η διεθνής ανταγωνιστικότητα της χώρας υποχωρεί.
Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης από μόνη της, δεν αρκεί. Με αυτό το μείγμα πολιτικής και μια ανόρεκτη εφαρμογή του προγράμματος, δεν θα γυρίσουμε σελίδα.
Σίγουρα, πολλά πράγματα πρέπει να αλλάξουν στη χώρα. Το Σύνταγμα, ο εκλογικός νόμος και τόσα άλλα. Αλλά η άμεση ανάπτυξη που έχουμε ανάγκη τώρα, δεν μπορεί να τα περιμένει.
Ας εστιάσουμε λοιπόν στα βασικά.
Η κύρια αδυναμία της οικονομίας μας είναι το σχετικά μικρό μέγεθος και η χαμηλή ανταγωνιστικότητα του παραγωγικού τομέα της. Μια σοβαρή αναπτυξιακή πολιτική πρέπει να στοχεύει στη μεγέθυνση και όχι στην περαιτέρω συρρίκνωσή του. Παραοικονομία, υφεσιακά μέτρα και χαμηλή παραγωγικότητα του δημοσίου, εμποδίζουν τον ιδιωτικό τομέα να μεγαλώσει.
Η παραοικονομία εκτιμάται στο 25% του ΑΕΠ, δηλαδή πάνω από € 40 δις και η φοροδιαφυγή προσεγγίζει τα € 10 δις.
Φορολογία και εισφορές, επιβαρύνουν δυσανάλογα το κόστος των επιχειρήσεων και απομειώνουν το διαθέσιμό εισόδημα των εργαζομένων. Πολύς κόσμος δουλεύει σκληρά και στο τέλος δεν του μένει τίποτε.
Η άνιση κατανομή των βαρών προκαλεί τους νομοταγείς. Το 3% των φορολογουμένων πληρώνουν πάνω από το 40% του φόρου εισοδήματος, ενώ το 55% δεν πληρώνουν καθόλου φόρο.
Αν αυτοί που πληρώνουν αποστασιοποιηθούν ή φύγουν από τη χώρα, ποιός θα συντηρεί τους περίπου 2,7 εκατ. συνταξιούχους και 700.000 υπαλλήλους του δημοσίου;
Το κόστος δανεισμού είναι πολλαπλάσιο σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη και το Τραπεζικό σύστημα λειτουργεί με περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων.
Η παραγωγικότητα του δημόσιου τομέα είναι ιδιαίτερα χαμηλή και η παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες καταρρέει. Τα φαινόμενα είναι ήδη ανησυχητικά. Επιχειρήσεις μετακομίζουν σε άλλες χώρες και δύσκολα θα αποφασίσουν να επιστρέψουν.
Πολλοί άξιοι και παραγωγικοί Έλληνες, μισθωτοί και ελεύθεροι επαγγελματίες, βρίσκουν δουλειά στο εξωτερικό. Η υπερφορολόγηση της εργασίας κάνει ασύμφορη την παραμονή τους στην Ελλάδα. Η μετανάστευση δεν αφορά μόνο τους άνεργους νέους. Σήμερα είναι ελκυστική επιλογή ακόμη και για αυτούς που έχουν δουλειά στη χώρα μας. Όσο καθυστερούμε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα θα βυθιζόμαστε σε χειρότερα αδιέξοδα. Ας κάνουμε, επιτέλους, την επίλυση των σημαντικότερων προβλημάτων εθνικούς στόχους και ας μετρήσουμε την επιτυχία όλων μας με βάση αυτό!
πηγή http://www.sev.org.gr/
