Ζωή μου εσύ Άγγιγμα ψυχής: 2023

Friday, May 5, 2023

Τρελός Μουσώνας ράγισε μεσονυχτίς τα ρέλια..

ΜΟΥΣΩΝΑΣ

Τρελὸς μουσώνας ράγισε μεσονυχτὶς τὰ ρέλια.
Στὸ χέρι σου χλωρὸ κλαρί, χαρτὶ κι ἕνα φτερό.
Τέσσεροι κάμανε καιροὶ τὰ ροῦχα σου κουρέλια.

Τι είναι Ευτυχία ..

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

«Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία. Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια..

Πρώτη Μαΐου..

Πρώτη Μαΐου κι απ’ τη Βαστίλη .. ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών..
Χίλιες σημαίες κόκκινες μαύρες..
Ο Φρεδερίκο η Κατρίν και η Σιμόν.

Ἀπὸ τὸν κόσμο τῶν γρίφων.. φεύγω ἥσυχη.
Δὲν ἔχω βλάψει στὴ ζωή μου αἴνιγμα: δὲν ἔλυσα κανένα..
Οὔτε κι αὐτὰ ποὺ θέλαν νὰ πεθάνουν, πλάι στὰ παιδικά μου χρόνια: ἔχω ἕνα βαρελάκι πού ῾χει δυὸ λογιῶν κρασάκι.

Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου..

- Παγωνιά.. φυσάει στους έρημους δρόμους της πολιτείας..
Ο άνεμος στροβιλίζει τη σκόνη παρασέρνει τ’ αποτσίγαρα τα σύννεφα τα χαρτιά, λίγοι μοναχικοί διαβάτες περνάνε βιαστικοί στους δρόμους..

Αποκαθήλωση..

ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ

Κάπου ξεκαρφώνουν απ’ το πρωί.
Απ’ τ’ ανοιγμένα μνήματα βγαίνουνε κρίνα κι ο ήλιος μέσ’ στη συννεφιά
σα Λάζαρος με σάβανο.

Επιτάφιος ..

Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδούλα τῆς καρδιᾶς μου,
πουλάκι τῆς φτωχιᾶς αὐλῆς, ἀνθὲ τῆς ἐρημιᾶς μου, πῶς κλείσαν τὰ ματάκια σου καὶ δὲ θωρεῖς ποὺ κλαίω καὶ δὲ σαλεύεις, δὲ γρικᾷς τὰ ποὺ πικρὰ σοῦ λέω;

Το Τροπάριο της Κασσιανής

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου

Η Ανάσταση του Λαζάρου

Ποῦ ἤμουνα τὶς τέσσερεις ἡμέρες.. ἀνάμεσα στὴ μιὰ ζωή μου καὶ στὴν ἄλλη;
Τίποτα δὲ θυμοῦμαι..
Ἕνα κενό.
Τώρα πάλι ἀντικρύζω τὸν ἥλιο, ἀνασαίνω τὸν ἀέρα τῆς ἄνοιξης χαϊδεύω μιὰ πέτρα, μυρίζομαι ἕνα κρινάκι, ἀγκαλιάζω τ’ ἀρνὶ ποὺ βόσκει στὸ γύρο τοῦ δρόμου.

Τα Όμορφα πράγματα στη Ζωή κρατούν όσο η βροχή μέσα στα δάχτυλά μου..

”Έλα” μού γνεψε χαμογελώντας.
”Κάνε γρήγορα. Τα όμορφα πράγματα στη ζωή κρατούν όσο η βροχή μέσα στα δάχτυλά μου..
Αν αρνηθείς, είναι βρισιά.
Δε χρειάζεται σκέψη. Δεν σου ταιριάζουν οι δισταγμοί.

Άνοιξη.. Ένα παιδί μετράει τ' Άστρα..

Η Άνοιξη ζαλίζει και μεθά και κρέμεται απ’ τις πόρτες των σπιτιών.
Μπουκάρισε κι απ’ τα παράθυρα του σκολειού και μάγεψε τα μάτια των κοριτσιών.

Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη... Βρέχει..

Βρέχει...
Μία κυρία ἐξέχει στὴ βροχὴ.. μόνη πάνω σ᾿ ἕνα ἀκυβέρνητο μπαλκόνι.
Κι εἶναι ἡ βροχὴ σὰν οἶκτος, κι εἶναι ἡ κυρία αὐτὴ σὰν ράγισμα στὴ γυάλινη βροχή.

Ο Απρίλης..

Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας.. Μες απ’ την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας, Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές.

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι - Σχεδίασμα Β'

1
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει·
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.

Είναι Άνοιξη! Απόβραδο..

«Είναι άνοιξη! Απόβραδο.
Με πνίγει η άνοιξη.
Μου κόβει την ανάσα..
Δεν αντέχει πια η ψυχή μου να κουβαλήσει τόση ομορφιά..

21 ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

Ομιλία του Νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη προς τους Έλληνες μετανάστες της Σουηδίας - Νοέμβριος 1979 -
Αγαπητοί φίλοι, περίμενα πρώτα να τελειώσουν οι επίσημες γιορτές που προβλέπει η “Εβδομάδα Νόμπελ” και ύστερα να ‘ρθω σ’ επαφή μαζί σας. Το έκανα γιατί ήθελα να νιώθω ξένιαστος και ξεκούραστος. Ξεκούραστος βέβαια δεν είμαι. Χρειάστηκε να βάλω τα δυνατά μου για να τα βγάλω πέρα με τις απαιτήσεις της δημοσιότητας, τις συνεντεύξεις και τις τηλεοράσεις.

Κάθε Σταγόνα κι ένα Εσύ ..

«Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών.. άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ' αυτόν τον νικημένο πάντα ήχο.. σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος, ήχος κανονικός .. κανονικής βροχής.

Όλη η δροσιά του μέλλοντος τραγουδάει.. Έξω βρέχει..

- Aν άρχιζε ο Θεός μια μέρα να μετράει όσα έφτιαξε.. άστρα, πουλιά, σπόρους, βροχές, μητέρες, λόφους, θα τέλειωνε ίσως κάποτε.
Εγώ κάθομαι εδώ.. ολομόναχος, μέσα σε τούτο το υγρό υπόγειο, έξω βρέχει,
και μετράω τα σφάλματα που έκανα.. τις μάχες που έδωσα, τις δίψες, τις παραχωρήσεις..

Οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον φίλους..

- Η αλεπού έμεινε για αρκετή ώρα να κοιτάζει τον μικρό πρίγκιπα:
«Σε παρακαλώ… εξημέρωσέ με!» είπε.
«Το θέλω πολύ» απάντησε ο μικρός πρίγκιπας «αλλά δεν έχω αρκετό χρόνο.

Η αγάπη δεν είναι ούτε Μικρή.. ούτε Μεγάλη..

Η αγάπη δεν είναι ούτε μικρή.. ούτε μεγάλη.. είναι μονάχα αγάπη.
Δεν μπορείς να μετρήσεις ένα συναίσθημα όπως μετράς ένα δρόμο..

Ζωή σου είναι ότι Έδωσες..

Τ’ άσπρο χαρτί .. σκληρός καθρέφτης, επιστρέφει μόνο εκείνο που ήσουν.
Τ' άσπρο χαρτί μιλά με τη φωνή σου.. τη δική σου φωνή, όχι εκείνη που σ’ αρέσει..

Θάλασσα πλατιά.. σ’ αγαπώ γιατί μου μοιάζεις..

Θάλασσα πλατιά.. σ’ αγαπώ γιατί μου μοιάζεις..
Θάλασσα βαθιά.. μια στιγμή δεν ησυχάζεις, λες κι έχεις καρδιά.. την καρδιά μου τη μικρούλα τη φτωχιά.

Αυτά που μ’ αρέσουν είναι η Μοναξιά μου. .

Αυτά που μ’ αρέσουν είναι η μοναξιά μου. .
Δεν σιμώνει κανένας..
Χρόνια τώρα περνάω τις ώρες μου συντροφιά.. με κάτι μεγάλες μισοσβησμένες νωπογραφίες, εικόνες

Κράτησα τη Ζωή μου..

Τ᾿ ἀνθισμένο πέλαγο καὶ τὰ βουνὰ στὴ χάση τοῦ φεγγαριοῦ.. ἡ μεγάλη πέτρα κοντὰ στὶς ἀραποσυκιὲς καὶ τ᾿ ἀσφοδίλια, τὸ σταμνὶ ποὺ δὲν ἤθελε νὰ στερέψει στὸ τέλος τῆς μέρας, καὶ τὸ κλειστὸ κρεβάτι κοντὰ στὰ κυπαρίσσια καὶ τὰ μαλλιά σου..

Μ' αρέσεις άμα Σωπαίνεις..

- Μ' αρέσεις άμα σωπαίνει.. , επειδή στέκεις εκεί σαν ξενιτιά.
Κι άμα κλαις μου αρέσεις.. απ' την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ.

- Μην ανησυχείς.. Εγώ είμαι καλά..
Κάθομαι στο παγκάκι και ταΐζω τα πουλιά..

Την άνοιξη αν δεν την βρεις την φτιάχνεις..
Ναι την φτιάχνεις..
Κάθε φορά από την αρχή..

Δε Μετανιώνω πια, Όλα ή Τίποτα..

Σβήνει το φως.. από τα μάτια μου, κι όλα όσα έζησα μπρος μου περνάνε.
Στέκομαι εδώ.. στον τελευταίο σταθμό, με όλα όσα αγάπησα, και πήγαν χαμένα.

Γιορτή Γυναίκας..

- Χαμογέλα γυναίκα.. να χαμογελάς πάντα στη ζωή.. ακόμα κι αν αυτή δε σου χαμογελάει..
Χαμογέλα στους χαμένους έρωτες..
Χαμογέλα στους πόνους σου.. χαμογέλα παντού.

Απόψε κοιμηθήκαμε στην αγκαλιά της Άνοιξης..

- Απόψε κοιμηθήκαμε στην αγκαλιά της Άνοιξης.. ακουμπώντας το κεφάλι στην καρδιά της
Ακούγαμε στον ύπνο μας τις ανάσες των πουλιών και την καρδιά μας.

Τ’ Άσπρο χαρτί..

- Τ’ άσπρο χαρτί .. σκληρός καθρέφτης επιστρέφει μόνο εκείνο που ήσουν.

- Να ελπίζεις .. να ελπίζεις πάντα .. πως ανάμεσα εις τους ανθρώπους – που τους ρημάζει η τρομερή ευκολία .. θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους,

Γλυκιά περιπέτεια.. Γλυκιά η Ζωή!

Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών..

Μια γλυκιά καλημέρα..
Στην αγάπη στο φως.. είσαι ο ήλιος που λάμπει, και θα γίνω ουρανός..

Ας θυμηθώ..

- Ας θυμηθώ γιατί μου έλειψε η χαρά..
Ας θυμηθώ γιατί ήμουν μαγεμένη..

Ετούτη η άνοιξη έχασε πολύ αίμα..

- Ετούτη η άνοιξη έχασε πολύ αίμα..
Άνοιξη όλο καρδιά
Άνοιξη όλο ξεκίνημα
Ετούτη η άνοιξη πληγώθηκε βαριά – νιότη μας έχασες πολύ αίμα..

Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της.. και συ να λείπεις..

- Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της.. και συ να λείπεις..
Να ‘ ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα.. και συ να λείπεις,,
Να ‘ ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του κήπου με χρωματιστά φορέματα.. και συ να λείπεις..
Οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι.. και συ να λείπεις..

Στους ψίθυρους τ’ Ανέμου.. που οδηγούν την πλώρη των Καραβιών της αθωότητας
Ελπίζω!
Σ’ αυτούς που κοιτούν Ψηλά.. ενώ τους κλέβουν κάθε μέρα και λίγο Ουρανό
Ελπίζω!