Άφησα να μην Ξέρω..

 

Ἀπὸ τὸν κόσμο τῶν γρίφων.. φεύγω ἥσυχη.
Δὲν ἔχω βλάψει στὴ ζωή μου αἴνιγμα: δὲν ἔλυσα κανένα..
Οὔτε κι αὐτὰ ποὺ θέλαν νὰ πεθάνουν, πλάι στὰ παιδικά μου χρόνια: ἔχω ἕνα βαρελάκι πού ῾χει δυὸ λογιῶν κρασάκι.

Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου..

 

- Παγωνιά.. φυσάει στους έρημους δρόμους της πολιτείας..
Ο άνεμος στροβιλίζει τη σκόνη παρασέρνει τ’ αποτσίγαρα τα σύννεφα τα χαρτιά, λίγοι μοναχικοί διαβάτες περνάνε βιαστικοί στους δρόμους..

Αποκαθήλωση..

 

ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ

Κάπου ξεκαρφώνουν απ’ το πρωί.
Απ’ τ’ ανοιγμένα μνήματα βγαίνουνε κρίνα κι ο ήλιος μέσ’ στη συννεφιά
σα Λάζαρος με σάβανο.

Επιτάφιος ..

 

Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδούλα τῆς καρδιᾶς μου,
πουλάκι τῆς φτωχιᾶς αὐλῆς, ἀνθὲ τῆς ἐρημιᾶς μου, πῶς κλείσαν τὰ ματάκια σου καὶ δὲ θωρεῖς ποὺ κλαίω καὶ δὲ σαλεύεις, δὲ γρικᾷς τὰ ποὺ πικρὰ σοῦ λέω;

Το Τροπάριο της Κασσιανής

 

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου

Η Ανάσταση του Λαζάρου

Ποῦ ἤμουνα τὶς τέσσερεις ἡμέρες.. ἀνάμεσα στὴ μιὰ ζωή μου καὶ στὴν ἄλλη;
Τίποτα δὲ θυμοῦμαι..
Ἕνα κενό.
Τώρα πάλι ἀντικρύζω τὸν ἥλιο, ἀνασαίνω τὸν ἀέρα τῆς ἄνοιξης χαϊδεύω μιὰ πέτρα, μυρίζομαι ἕνα κρινάκι, ἀγκαλιάζω τ’ ἀρνὶ ποὺ βόσκει στὸ γύρο τοῦ δρόμου.

Τα Όμορφα πράγματα στη Ζωή κρατούν όσο η βροχή μέσα στα δάχτυλά μου..

 

”Έλα” μού γνεψε χαμογελώντας.
”Κάνε γρήγορα. Τα όμορφα πράγματα στη ζωή κρατούν όσο η βροχή μέσα στα δάχτυλά μου..
Αν αρνηθείς, είναι βρισιά.
Δε χρειάζεται σκέψη. Δεν σου ταιριάζουν οι δισταγμοί.

Άνοιξη.. Ένα παιδί μετράει τ' Άστρα..

Η Άνοιξη ζαλίζει και μεθά και κρέμεται απ’ τις πόρτες των σπιτιών.
Μπουκάρισε κι απ’ τα παράθυρα του σκολειού και μάγεψε τα μάτια των κοριτσιών.

Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη... Βρέχει..

 

Βρέχει...
Μία κυρία ἐξέχει στὴ βροχὴ.. μόνη πάνω σ᾿ ἕνα ἀκυβέρνητο μπαλκόνι.
Κι εἶναι ἡ βροχὴ σὰν οἶκτος, κι εἶναι ἡ κυρία αὐτὴ σὰν ράγισμα στὴ γυάλινη βροχή.

Ο Απρίλης..

Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας.. Μες απ’ την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας, Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές.